این  متن کوچیک و زیبا تقدیم دلهای زیباتون 


وقتی انسان برای اولین بار "نارگیل" سفت را برداشت ،


هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای


خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد ...!!!


برای "باز کردن اندیشه"، خود را باید "شکست" ...


عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را، 


* باید روزنه های "نو" را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت...


هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان...


""با ذهنی نو، جهانی نو بساز""...


چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان "معمار زندگی" خود بود ...